In de winter is het weer tijd om een deel van onze knotwilgen bij te snoeien. Dit jaar waren er een stuk of 10 aan de beurt waarvan de knot op 2 meter zit. Om de impact van het knotten wat te verminderen kozen we ervoor om de helft van deze knotwilgenrij te laten staan tot volgend jaar. Takken aan de zijkant konden we van op de grond afzagen (ja we weten dat je niet met een kettingzaag mag werken boven schouderhoogte 🙂 ) Voor het betere klauterwerk en voor de takken die wel eens op de afsluiting van de buur zouden kunnen belanden hebben we hulp met wat meer ervaring ingeroepen: merci Dirk en Michiel (meneer Houdbaar).

Met het wilgenhout kan je zoveel dingen doen. In tegenstelling tot vorig jaar hebben we de kleinste takken niet verhakseld: dit vraagt zeer veel werk én energie voor weinig opbrengst. We hebben daarom twee experimentjes gedaan met deze takken om ze zo nuttig mogelijk te gebruiken.

Op de grote weide achteraan doet de wildcamera vermoeden dat er elke nacht een grote hazenbijeenkomst plaatsvindt. Die hazen zetten hun tanden ook maar al te graag in onze jonge aanplant. We hebben de kleinste wilgentakken nu tussen een deel van de aanplant gelegd zodat dit als extra obstakel en afleiding kan dienen voor de hazen. Momenteel hebben we geen nieuwe bijtsporen gevonden op de plaatsen waar we de takken gelegd hebben. Voorlopige conclusie: wilgentakken versus hazen = 1 – 0!

In onze boomgaard zijn de jonge fruitbomen nog niet genoeg beschermd tegen de wind. We kozen ervoor om hier een takkenwal te maken, maar zouden de schapen die in dat deel van de weide lopen onze takkenwal wel heel laten? Daarom hebben we een kleine testopstelling gemaakt. Het eerste schaap dat op de weide kwam liep er recht naartoe en begon onmiddellijk de kleine uitstekende takken af te knabbelen. Gelukkig blijft het voorlopig bij wat bijsnoeiwerken en geen afbraakwerken van de schapen.

Aangezien wilgen mooie rechte takken maken hebben we een deel van de dikkere takken in stukken van 2 meter lengte gezaagd. Deze kunnen we als tijdelijke steunpaal gebruiken voor de fruitbomen die we in het voedselbos zullen aanplanten. Ze liggen klaar voor de schapen zodat die er ondertussen al een deel van de schors kunnen afknabbelen.

De dikste takken worden dan wel weel in stukken gezaagd en gekliefd om binnen een jaar of 2 als brandhout dienst te doen.